به گزارش شهرآرانیوز، بر اساس آمار اداره سرطان وزارت بهداشت، سالانه ۱۵۰هزار مورد بیماری سرطان در کشور بروز مییابد. آمارها نیز حکایت از آن دارد که ایران جزو ۱۰ کشور سرطانخیز دنیاست. همچنین بنا بر آمار دانشگاه علومپزشکی مشهد، ۱۰هزار نمونه جدید ابتلا به سرطان شامل سرطان پستان، روده بزرگ، معده و ریه، سالانه در خراسانرضوی ثبت میشود.
برخی متخصصان حوزه سرطانشناسی و انکولوژی از روند افزایش سرطان در کشور ابراز نگرانی کردهاند و خواستار دقت نظر وزارت بهداشت در زمینه کنترل و درمان این بیماری هستند؛ البته اینها درحالی است که نیکوکاران در مشهد مثل همیشه بیتفاوت نماندهاند و آستینها را بالا زدهاند و با مشارکت یکدیگر دستگاه پیشرفته تشخیص مولکولی سرطان را از آلمان خریدهاند.
اگرچه این دستگاه بهمن سال گذشته در بیمارستان ناظران مشهد جانمایی شد، هنوز مجوز بهرهبرداری از آن داده نشده است و به قول متولیان، دارد خاک میخورد و این درحالی است که سرطان، همچنان بیرحمانه قربانی میگیرد و خانوادهها را داغدار عزیزشان میکند.
خبر پزشک در مرداد چند سال قبل، برایش شوک بزرگی بود؛ چراکه میهمان ناخوانده و وحشتناکی آمده بود تا تمام زندگی شان را تحت تأثیر قرار دهد. هنوز هم نمیداند آن همه غده هربار چطور از یک گوشه بدن شوهرش سر درآوردند. همه داروندارشان را فروختند تا علی، همسرش، زنده بماند، اما نماند که نماند.
همسرش را دو سال قبل به خاطر سرطان از دست داد و حالا خودش در چهل سالگی دست به گریبان این بیماری شده است. او مادر سه فرزند است، بی هیچ درآمدی. میترسد او هم برود و بچه هایش تنها بمانند.
دیگری خانم میان سالی است که تعریف میکند همه چیز از یک توده کوچک داخل سینه ام شروع شد. اوایل خیلی کوچک بود. نه دردی داشت نه دردسری. من بی حوصلهتر از آن بودم که بخواهم پیگیر آن توده باشم، آن هم درحالی که مشکل خاصی برای من ایجاد نکرده بود، اما همان تودهای که روز اول به چشم نمیآمد، رفته رفته بزرگ و بزرگتر شد، وحشی و وحشی تر. دیگر نمیشد آن را نادیده گرفت. تصمیم گرفتم دنبال درمانش بروم. نمیخواستم فکر بدی کنم، اما تشخیص اولین پزشکی که به او مراجعه کردم، خیلی نگران کننده بود؛ مشکوک به سرطان. ماموگرافی، حدس پزشک را به یقین تبدیل کرد. از اینکه چیزی در بدنم ریشه کرده بود که حالا باید پیگیر از بین بردنش باشم، وهم برداشته بودم.
درد و رنج بیماران سرطانی سبب شده است گروهی از نیکوکاران گردهم جمع شوند و در قالب «انجمن خیریه حمایت از بیماران سرطانی»، مجموعهای درمانی را برای حمایت از این بیماران و خدمت به آنها در مشهد راه اندازی کنند. عملیات ساخت پروژه بیمارستان ناظران مشهد با تجهیزات خاص و ویژه از سال ۹۴ آغاز شد و در سال ۹۹ به پایان رسید و این بیمارستان اکنون مشغول خدمات رسانی به بیماران است. براساس دادههای انجمن حمایت از بیماران سرطانی مشهد، سالانه حدود ۴ هزار بیمار سرطانی را این انجمن تحت مداوا قرار میدهد. این خیران هیچ وقت از یاد بیماران با شرایط خاص غافل نبوده اند و به همین خاطر با مشارکت هم دامنه خدماتشان را گسترش داده اند.
خرید دستگاه پیشرفته اسپکت-سی تی، یکی از این خدمات است تا نام این مجموعه در حوزه درمان بیماران خاص، پرآوازه بماند؛ دستگاهی که به گفته مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران سرطانی، پیشرفتهترین دستگاه تشخیص مولکولی سرطان است که سال گذشته با مجوز وزارت بهداشت از آلمان خریده شده است، اما اجازه بهره برداری و استفاده از آن صادر نمی شود.
اصغر افراسیابی میگوید: دو سال ونیم قبل برای بخش پزشکی هستهای بیمارستان ناظران، دستگاهی با عنوان اسپکت-سی تی خریداری شد که یکی از دستگاههای دقیق تشخیص سرطان است.
او ادامه میدهد: نحوه قرارگیری بعضی تومورهای بدخیم در بدن به شکلی است که دقت دستگاه را برای تشخیص بیماری کاهش میدهد، اما ظرافت این دستگاهی که خریداری شده است، در حد ذرات مولکولی است و میتواند در تشخیص درست بیماری به پزشک معالج کمک کند. ما این دستگاه پیشرفته را بهمن پارسال از شرکت زیمنس آلمان خریدیم و مجوزهای آن از وزارت بهداشت گرفته شد.
او با بیان اینکه از این نوع دستگاه اسپکت- سی تی در مشهد وجود ندارد، یادآوری میکند: این، جدیدترین نوع است که اسپکت، سرطان را تشخیص میدهد و سی تی اعلام میکند که این مولکول در کدام ارگان بدن است و پزشکان از طریق ترکیب این دو با هم و عکسهایی که روی هم میاندازند، ارگانی را که به ملکول و تومور سرطانی آلوده شده است، به راحتی تشخیص میدهند.
افراسیابی درباره روند رسیدن دستگاه به مشهد توضیح میدهد: دستگاه تقریبا در تابستان ۱۴۰۲ به گمرک رسید و در مهر همین سال از گمرک ترخیص شد و در بیمارستان ناظران قرار گرفت. نصب آن سه ماه ونیم طول کشید و، چون این دستگاه ها، سیستمهای انرژی زا و پرتوزا هستند، از طریق سازمان انرژی اتمی و وزارت بهداشت باید تستهای مختلف از دستگاه گرفته و دستگاه تأیید شود. در دی ماه۱۴۰۲ این دستگاه تحویل بیمارستان داده و نصب شد.
علاوه بر نصب، یکی از مسائل مربوط به این دستگاههای پرتوزا این است که باید تمام تستهای مربوط به انرژی را انجام دهد، بعد آن را به ما تحویل دهند. از دی ماه که دستگاه تحویل ما داده شد، ما گزارش تحویل را به سازمان انرژی اتمی دادیم و از همان زمان، کارهای اداری و کاغذبازی مربوط به بهره برداری آن شروع شد.
الان حدود ۹ ماه از نصب این دستگاه که از بهترین برندهای دنیاست گذشته، اما همچنان مجوز بهره برداری از آن صادر نشده و دستگاه خاک میخورد. این در حالی است که در مشهد نمونه دیگری از آن وجود ندارد و مهمتر از همه، اینکه مورد نیاز بیماران است، و در خوشبینانهترین حالت ممکن، شاید تا دو ماه دیگر این پروسه کاغذبازیها طول بکشد.
افراسیابی تأکید میکند در حقیقت ما با این کار به بخش درمان دولتی هم کمک میکنیم، آن هم در حالی که تعداد زیادی از بیماران در نوبت تشخیص و درمان هستند و فکر کنید زمان چقدر برای آنها حیاتی و مهم است.
او ادامه میدهد: با توجه به اینکه این دستگاه تشعشعات خطرناکی دارد و باید در محیط ویژه و خاص قرار گیرد ما تمام شرایط آن را مهیا کرده ایم. گارانتی دستگاه هم از همان ۹ ماه گذشته شروع شده است. شما هر وسیله برقی که بگیرید همه مشکلات و آزمون و خطاهای آن در همان روزها یا هفته اول مشخص میشود و فرصت اصلاح آن هست، اما فکر کنید سال طلایی ما که زمان آزمون و خطا بوده در حال پایان است و بعد از این زمان اگر فرضا یک قطعه آن خراب شود باید میلیاردها تومان هزینه شود.
افراسیابی دوباره به این موضوع اشاره میکند که از همان زمان نصب تمام مواردی که برای گرفتن مجوز لازم بود انجام شده است و حتی پرسنل آن هم استخدام شده اند، اما هیچ کس به فکر اصل قضیه یعنی بهره برداری از آن نیست و علت آن فقط و فقط کاغذبازیهای اداری است.
او توضیح میدهد: به این مورد هم اشاره کنم که برای بیمارستان امام رضا (ع) هم شبیه این دستگاه خریداری شده است و ظاهرا آنها هم در همین پروسه کارهای اداری و کاغذ بازی گیر افتاده اند.
افراسیابی اشاره کوتاهی به این موضوع میکند که وزارت بهداشت وسازمان انرژی اتمی و دانشگاه علوم پرشکی مشهد نهادهای مرجع هستند و امیدوارم کسانی که به دنبال گره گشایی از کار مردم هستند، این پروسه کاغذبازی را هر چه زودتر تمام کنند. ما آماده پذیرش بیمار از همان لحظه صدور مجوز بهره برداری هستیم.
او هزینه خرید این دستگاه را ۸۰ میلیارد تومان اعلام و با انتقاد از این پروسه طولانی اداری بیان میکند: این رقم را خیران هزینه کرده اند و دین آن بر گردن ماست. وقتی که دولت امکان تأمین تجهیزات را ندارد و در این زمینه ضعف دارد و نیکوکاران به کمک دولت میآیند، باید از خیرانی که پای کار هستند، حمایت شود.